6 augustus San Diego
Blijf op de hoogte en volg Tanja
06 Augustus 2015 | Verenigde Staten, San Diego
Vandaag na weer zo'n ontbijt eerst even naar de supermarkt gelopen en wat lekkere broodjes voor onderweg gehaald.
Onderweg naar San Diego. Langs vele strandjes en door dorpen met huisjes die gelijk aan het strand liggen. Leek ons best ideaal. Maar ja, we moesten verder.
Tot onze verbazing kwam de weersvoorspelling uit en hadden we zomaar wat regendruppels op de voorruit. De mensen op het strand werden er niet warm of koud van. In scheveningen pakt iedereen als een idioot al zijn spullen bij elkaar. Hier kijkt men omhoog en denk, dat trekt wel weer over en blijft rustig liggen. Daar hadden ze ook gelijk in. Het was zo weer voorbij. Dat hebben we twee keer gehad deze ochtend. Het koelde er niet door af, het was ongeveer 32 graden.
We hadden het hotel redelijk snel gevonden, maar de kamers waren nog niet klaar. Dus dan maar naar het centrum. Daar kwamen we een open brandweerkazerne tegen en die stond nog op het lijstje van de heren, dus even naar binnen. De brandweermannen daar zijn trots op hun werk en daar praten ze graag over en ze waren daar gewend aan bezoekers en vonden het geen enkel punt om mensen even rond te leiden. Dat was dus een leuke toevalligheid. In het centrum was het eigenlijk heel erg saai. Winfried wilde langs de haven terug naar de auto en dat hebben we gedaan. Tot onze verrassing bleek er een vliegdekschip te liggen. Wat een enorme kolos was dat. Twee verdiepingen met vliegtuigen die er uit zagen als speelgoedvliegtuigjes op dat grote schip. Een stuk verder lag een Russische onderzeeër en een groot zeilschip. Die laatste twee maakten deel uit van een museum. Was dus wel apart om te zien.
Maar behalve dat dus niet veel bijzonders gezien. Misschien is het er wel maar hebben we het gemist. De tijd is te kort om het te ontdekken.
Lekker terug naar het hotel en lekker even dobberen in het zwembad.
Vanavond weer op zoek naar eten. Het is hier erg moeilijk om normaal eten te vinden. Het is voornamelijk broodjes hamburger met patat, chickenwings of mexicaans eten.
De mannen hebben trek in een goed stuk vlees. Naast het motel ligt een steakhouse. Dat maar eens proberen. Van de prijzen schiet je uit je stoel en sommige gerechten waren zelfs niet geprijsd, maar ja men wil wel eens iets anders nietwaar. Dus wij ons gemeld bij de balie, je mag hier nergens binnenlopen en gaan zitten. Altijd wachten tot je een plek aangewezen krijgt. De wachttijd was 20 minuten. Nou dat viel nog mee. Ondertussen dan maar even het menu doornemen.
Na ongeveer 20 minuten konden we inderdaad plaatsnemen.
Gelukkig hadden we geen voorgerecht besteld want wat bleek, bij het gerecht zat standaard een soep of salade en de keus uit rijst, gepofde aardappel, aardappelpuree of gegratineerde aardappels. Voordat je besteld hebt en alle vragen hebt beantwoord, ben je 10 minuten verder.
Daar zaten we dan in afwachting van wat ging komen. We kregen brood vooraf met boter. Toen kregen we op Winfried na, want die had een Cesarsalade, broccolisoep. Heerlijk. Daarna kwam de rest op tafel. Desiree en ik hadden zalm en die was prima. Kayleigh en Nick hadden baby ribs (dat zijn voor ons gewone spareribs), deze waren zo gaar dat het van het bot afviel. Ongewoon mals. Winfried had een in bacon opgerolde steak gevuld met champignons, ook prima.
Jordy en Pieter hadden een Prime Rib standaard (375 gr). Deze was zo mals dat het mes er bijna doorheen viel. Al met al een ontzettend lekker diner. En de prijs viel echt ontzettend mee dus dat was mooi meegenomen.
Eigenlijk wilde Winfried en ik nog even naar het centrum, maar gezien het voldane gevoel en het ondertussen late uur laten we dat voor wat het is.
We gaan de reis van morgen nog even doornemen en dan op tijd naar bed. Morgen gaan we, na een warm ontbijt, naar Palm Springs.
Onderweg naar San Diego. Langs vele strandjes en door dorpen met huisjes die gelijk aan het strand liggen. Leek ons best ideaal. Maar ja, we moesten verder.
Tot onze verbazing kwam de weersvoorspelling uit en hadden we zomaar wat regendruppels op de voorruit. De mensen op het strand werden er niet warm of koud van. In scheveningen pakt iedereen als een idioot al zijn spullen bij elkaar. Hier kijkt men omhoog en denk, dat trekt wel weer over en blijft rustig liggen. Daar hadden ze ook gelijk in. Het was zo weer voorbij. Dat hebben we twee keer gehad deze ochtend. Het koelde er niet door af, het was ongeveer 32 graden.
We hadden het hotel redelijk snel gevonden, maar de kamers waren nog niet klaar. Dus dan maar naar het centrum. Daar kwamen we een open brandweerkazerne tegen en die stond nog op het lijstje van de heren, dus even naar binnen. De brandweermannen daar zijn trots op hun werk en daar praten ze graag over en ze waren daar gewend aan bezoekers en vonden het geen enkel punt om mensen even rond te leiden. Dat was dus een leuke toevalligheid. In het centrum was het eigenlijk heel erg saai. Winfried wilde langs de haven terug naar de auto en dat hebben we gedaan. Tot onze verrassing bleek er een vliegdekschip te liggen. Wat een enorme kolos was dat. Twee verdiepingen met vliegtuigen die er uit zagen als speelgoedvliegtuigjes op dat grote schip. Een stuk verder lag een Russische onderzeeër en een groot zeilschip. Die laatste twee maakten deel uit van een museum. Was dus wel apart om te zien.
Maar behalve dat dus niet veel bijzonders gezien. Misschien is het er wel maar hebben we het gemist. De tijd is te kort om het te ontdekken.
Lekker terug naar het hotel en lekker even dobberen in het zwembad.
Vanavond weer op zoek naar eten. Het is hier erg moeilijk om normaal eten te vinden. Het is voornamelijk broodjes hamburger met patat, chickenwings of mexicaans eten.
De mannen hebben trek in een goed stuk vlees. Naast het motel ligt een steakhouse. Dat maar eens proberen. Van de prijzen schiet je uit je stoel en sommige gerechten waren zelfs niet geprijsd, maar ja men wil wel eens iets anders nietwaar. Dus wij ons gemeld bij de balie, je mag hier nergens binnenlopen en gaan zitten. Altijd wachten tot je een plek aangewezen krijgt. De wachttijd was 20 minuten. Nou dat viel nog mee. Ondertussen dan maar even het menu doornemen.
Na ongeveer 20 minuten konden we inderdaad plaatsnemen.
Gelukkig hadden we geen voorgerecht besteld want wat bleek, bij het gerecht zat standaard een soep of salade en de keus uit rijst, gepofde aardappel, aardappelpuree of gegratineerde aardappels. Voordat je besteld hebt en alle vragen hebt beantwoord, ben je 10 minuten verder.
Daar zaten we dan in afwachting van wat ging komen. We kregen brood vooraf met boter. Toen kregen we op Winfried na, want die had een Cesarsalade, broccolisoep. Heerlijk. Daarna kwam de rest op tafel. Desiree en ik hadden zalm en die was prima. Kayleigh en Nick hadden baby ribs (dat zijn voor ons gewone spareribs), deze waren zo gaar dat het van het bot afviel. Ongewoon mals. Winfried had een in bacon opgerolde steak gevuld met champignons, ook prima.
Jordy en Pieter hadden een Prime Rib standaard (375 gr). Deze was zo mals dat het mes er bijna doorheen viel. Al met al een ontzettend lekker diner. En de prijs viel echt ontzettend mee dus dat was mooi meegenomen.
Eigenlijk wilde Winfried en ik nog even naar het centrum, maar gezien het voldane gevoel en het ondertussen late uur laten we dat voor wat het is.
We gaan de reis van morgen nog even doornemen en dan op tijd naar bed. Morgen gaan we, na een warm ontbijt, naar Palm Springs.
-
07 Augustus 2015 - 09:39
Rob M:
Wat een lang verhaal, we krijgen zo wel een aardige indruk van wat jullie allemaal doen.
Zo te lezen lekker gegeten, wat anders als al die hamburgers en friet.
Leuk dat jullie een brandweerkazerne konden bezoeken is waarschijnlijk toch wat anders als hier.
Vind het maar een klein bootje met vliegtuigen, ha ha. -
07 Augustus 2015 - 10:44
Th. Van Zwieteren:
Hallo wereldreizigers,
nog maar 1/3 van de reis en dan al zoveel indrukken, maar zo te zien genieten jullie met volle teugen.
Ja, en dat eten, geen wonder dat al die Amerikanen zo dik zijn.
Gedeeltelijk kan ik jullie reis goed volgen omdat Marjan en ik ongeveer dezelfde route hebben gereisd.
Kunnen jullie het knauwengels goed verstaan.
Nog heel veel plezier, groeten aan de amerikaclub en ik kijk uit naar het volgende verslag.
Veel groeten,
Thea -
07 Augustus 2015 - 10:51
Lies:
t'Is toch maar een tobberig bestaan in Amerika. Al die vette happen, karige ontbijtjes en hoge temperaturen. Maar dan..... eindelijk weer eens een fatsoenlijk diner. Met wat inspanning zullen er vast nog wel meer volgen hoop ik.
Zo'n vliegdekschip is natuurlijk erg imposant, dat had ik ook wel graag willen zien.
Gisteren was ik met Thea en Marjan in Den Helder (daarvandaan met de veerboot naar Texel) en daar (uiteraard in Den Helder en niet op Texel) heb ik van een afstandje de schepen van de Koninklijke Marine zien liggen; vergeleken met zo'n groot vliegdekschip zijn dat miniatuurscheepjes.
En dan nu óp naar Palm Springs!!
-
08 Augustus 2015 - 10:05
Dein:
Leuk dat brandweer bezoek! Jullie doen zoveel indrukken op,dat is bijna niet bij te benen straks als jullie terug zijn. Ik denk dat ik beter een week kan reserveren voor alle verhalen en foto's waar desiree mee thuis gaat komen haha
wel heel erg leuk om elke dag even mee te kunnen lezen ! :)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
