Vanmorgen vroeg opgestaan en ontbeten. Daarna met de shuttlebus naar de Grand Canyon. Nou dat was geen slecht idee, want er stond al vroeg een rij wachtende auto's bij de slagboom van het park en wij reden er keurig omheen. Bij het binnenstappen van de bus moesten we de parkkaart en het aantal mensen doorgeven voor de telling en dat was gelijk de entree voor het park. Prima geregeld dus.

Het was echt een prachtige ervaring. Moeilijk na te vertellen en moeilijk om in beeld te brengen. Je ziet zulke afgronden maar om die ook op foto te krijgen dat is weer lastiger. We hebben s' morgens eerst wat info ingewonnen bij de Ranger en naar aanleiding daarvan zijn we op stap gegaan. Het begin was al weergaloos mooi. Vanaf het beginpunt zijn we eerst gaan lopen. Je kan niet door de Grand Canyon lopen maar er langs. Merendeels met hek er voor maar ook stukken zonder hek en dus gewoon langs de afgrond. Er zijn vele uitzichtpunten gevormd en je hebt dus alle mogelijkheden om foto's te maken.

Rond 12.30 uur even lekker gegeten in het park en daarna ging het regenen en niet zo'n beetje ook. Dat was nou jammer, want we wilden nog meer bekijken. Pieter had nog iemand van het park gevraagd of het nog droog zou worden, maar dat was pas tegen de avond. Dus wat nu.
We zijn toch naar de shuttlebus gelopen (3 verschillende routes, dus 3 verschillende shuttlebussen) en hebben daar een route gekozen.
We zouden gewoon bij bepaalde punten uitstappen en even naar het uitzicht kijken, maar het weer gooide roet in het eten want door de regen waren bepaalde paden afgesloten (niet zo raar, dit waren de routes zonder hekjes). Dus de bus reed wel de route maar je mocht er niet uit. Pas toen we het rondje hadden afgereden werd er gezegd dat het weer was opengesteld, maar toen waren we allemaal zo duf van de rit dat we geen zin meer hadden.

De jeugd is toen weer teruggereden naar het hotel en de oudjes zijn nog even gebleven. Uiteindelijk werd het weer mooi weer en hebben we een andere shuttlebus genomen. Hier waren de laatste twee stops echt alleen maar uitzichtpunten en kon je niet lopen, maar een halte terug kon dat wel en dat hebben we nog even gedaan. Bij de allerlaatste halte van deze tocht kwamen we ook een prachtige plek tegen om de zonsondergang te fotograferen. Dus wij de kids een berichtje gestuurd dat ze maar gewoon moesten gaan eten omdat het nog even zou duren voordat we er zouden zijn.

We hebben daar nog prachtige foto's geschoten en gingen op ons gemak terug, maar de kids hadden het bericht niet ontvangen en maakten zich toch een beetje ongerust. Dat was vervelend, maar uiteindelijk is het allemaal goed gekomen en hebben we avondeten genuttigd en zijn we naar het hotel gelopen.

We hebben een aantal foto's uitgezocht maar hebben er natuurlijk veel meer.