17 augustus Death Valley / Yosemite Parc

Vandaag zijn we na een stevig ontbijt op pad gegaan. Het was een prachtige rit die door een aantal stopmomenten wel 8 uur duurde.
Helaas was Desiree vandaag niet helemaal lekker, misschien door de warmte want het was vanmorgen om 10:45 uur al 47 graden, dus die heeft veel geslapen.

We zijn van woestijn gebied met amper begroeiing zelfs naar een zandwoestijn gegaan om daarna weer totaal in het groen terecht te komen.
Death Valley is heel apart om doorheen te rijden. Het heeft vele gezichten en vooral veel verschillende kleuren. Vroeger stond het vooral in de kijker bij de goudzoekers, nu vindt je daar niet meer zo veel van terug.

De vervolg rit naar Yosemite Park hadden we goed gepland. Eigenlijk waren we iets later vertrokken dan we wilden, maar ja dat ontbijt wordt geserveerd, dus daar moet je op wachten. Maar achteraf kwam dat goed uit, want om 15.15 uur werden we door een meneer aangesproken, die ons vroeg waar we naar toe gingen.
Van hem hoorden we dat de weg weer net was vrijgegeven. Deze was tot 13.00 uur gesloten geweest door bosbranden in Yosemite Park.
Dus wij opgelucht, want hoe hadden we anders in onze Lodge moeten komen. Dus wij weer op pad. Desiree weer op de bank, die kon van de misselijkheid niets eten. Zak ijs is haar nek gelegd ter verkoeling.

Bij Yosemite aangekomen zagen we inderdaad dat de weg open was, maar we hebben ook zeker vier plekken gezien met veel rook, dus brand. Het park wordt constant in de gaten gehouden, dus meldingen hoeven niet gemaakt te worden. Overal zie je hulpwagens staan als er iets is geconstateerd. Terwijl wij daar reden en de 120 net hadden verlaten, werd de weg weer gesloten en op een bepaald stuk mochten we ook niet stoppen om van het uitzicht te genieten. Dit zou storend kunnen zijn voor de hulpdiensten in dat gebied.

Yosemite is prachtig. Vele meren en strandjes. Hier is heel wat te beleven kan ik je zeggen. Restaurantjes, 4 zwembaden, lekker balkonnetje en een beer vlak voor het huis.

Ja je leest het goed. Dan rij je door het park en zie je zo'n bord met pas op voor beren. Dan grinnik je een beetje en denk je, zal wel.
Maar toen we vanavond met zijn allen een beetje in het zwembad hadden gedobberd, kwamen we een rennende meneer tegen. Enigszins in lichte paniek en hij riep Bert Bert. We dachten wat, wie? Toen zei Nick beer hij zei beer. Ja hoor dachten we. Maar toen hoorden we iets bewegen in de bosjes. Nick zag iets lopen, dus wij hebben niet langer getreuzeld en zijn gauw de trap opgelopen om een etage hoger te kijken wat het was. En wat kwam er uit die bosjes????? Een BEER.

Even later kwam er een auto van de receptie en rende de beer weg. Dit was natuurlijk sensatie en wie weet kwam die beer wel terug. Nick en Winfried waren er helemaal klaar voor. gekleed in lange broek en trui en gewapend met telefoon en fototoestel hebben ze stelling genomen op de galerij. Wachtend op een mogelijk terugkerende beer, Ondertussen zijn wij met zijn vijven een spelletje gaan kaarten.

Ineens werd er op de deur geklopt. HIJ WAS TERUG!!!! En hoe, uitgebreid liep hij langs de bosjes bij ons voor de weg op. langs de auto's en richting een prullenbak. Die heeft hij nog even beklommen op zoek naar voedsel. Ondertussen had ik op aanraden van Nick de receptie gebeld om door te geven dat de beer weer aanwezig was. En binnen korte tijd kwam er weer een receptiewagen aan om de beer weg te jagen. Ze noemen hem Charlie, dus het zal een vaste gast zijn, maar je moet er niet aan denken dat je een beer tegen komt in het donker. Het is nog een redelijk jonge zwarte beer (black bear) denken wij, maar als hij recht opstaat komt hij aardig op dezelfde lengte van Kayleigh denk ik.

Nou ik moet zeggen, wat willen we nog meer beleven hier. Misschien een ringtall (vosachtige) die even later langs kwam toen Kayleigh en Pieter naar de kamer liepen. Toen zagen ze trouwens ook de beer weer wandelen. Morgen in het park dus maar goed de ogen open houden, want het kan dus allemaal langs wandelen. Spannend!!